W dniu 10 grudnia br. odbyła się ostatnia tegoroczna wycieczka, zorganizowana dzięki współpracy Zespołu Parków Krajobrazowych Województwa Wielkopolskiego oraz Oddziału Poznańskiego Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego.Celem wycieczki były tereny Pojezierza Międzychodzko-Sierakowskiego, przede wszystkim położone w rejonie Pszczewskiego Parku Krajobrazowego i Sierakowskiego Parku Krajobrazowego. Zapraszamy do zapoznania się z relacją przygotowaną przez jedną z uczestniczek wycieczki:

Wybierając trasę wycieczki, zakładaliśmy, że będzie ona prowadziła przez tereny parków krajobrazowych. Zależało nam również, żeby została poprowadzona przez osobowość przewodnicką. Naszą wycieczkę zgodził się pilotować wybitny krajoznawca, przewodnik, autor wielu publikacji o tematyce turystycznej, dr Włodzimierz Łęcki. Ponieważ pierwszą książką jego autorstwa był przewodnik Pojezierze Międzychodzko-Sierakowskie, wybór trasy okazał się prosty. Wykorzystując ogromną wiedzę autora, opracowaliśmy trasę po Pszczewskim i Sierakowskim Parku Krajobrazowym.

Wyjazd rozpoczął się o godz. 8:30 przed Starym Zoo w Poznaniu. Dr Łęcki przedstawił w skrócie plan sobotniej wycieczki: rozpoczniemy od Pniew, przez Mniszki, Kamionną, Międzychód do Sierakowa. Do Pniew dojechaliśmy o godzinie 9:30 – zwiedziliśmy Sanktuarium św. Urszuli. Jest to pierwsza placówka Zgromadzenia Sióstr Urszulanek założona w 1920 r. przez św. Urszulę Ledóchowską. W kaplicy o nowoczesnym wystroju jedna z sióstr szczegółowo opowiadała nam o życiu założycielki i cudach, jakie miały miejsce za jej wstawiennictwem. Pokazała nam sarkofag zawierający relikwie świętej oraz dawną celę Urszuli, w której obecnie mieści się Izba Pamięci – zachowano tam sprzęty i pamiątki należące do niej.

Kolejnym etapem wycieczki były Mniszki na terenie Pszczewskiego Parku Krajobrazowego. Zwiedziliśmy Centrum Edukacji Regionalnej i Przyrodniczej, po którym oprowadził nas  gospodarz obiektu, Jacek Kaczmarek. Centrum to ośrodek założony w wyremontowanych, zabytkowych budynkach folwarcznych, w którym można zobaczyć warsztaty pokazowe ginących zawodów – kowalski, bednarski, szewski, garncarski, wikliniarski, stanowisko pszczelarza, sprzęty gospodarstwa domowego, dawną szkołę i skład kolonialny oraz poznać przyrodę Doliny Kamionki. Uczestnicy wycieczki chętnie pomagali gospodarzowi w demonstrowaniu działania dawnych sprzętów. Dla niektórych była to okazja do przywołania wspomnień z czasów dzieciństwa. Zwiedzanie zakończone zostało poczęstunkiem: kawą i herbatą z wyśmienitym plackiem drożdżowym pieczonym przez miejscowe gospodynie.

O godz. 12:30 dotarliśmy do wsi Kamionna. Najważniejszym zabytkiem tego miejsca jest kościół Narodzenia Najświętszej Maryi Panny. Świątynia ta zbudowana została pod koniec XV w. w stylu gotyckim. W środku mogliśmy podziwiać zabytki sakralne reprezentujące styl barokowy i rokokowy. Najstarszymi obiektami były jednak późnogotyckie stalle z początku XVI w. Warto wspomnieć też o stojącym przy kościele kamieniu milowym z ok. 1830 r.

Kolejnym naszym celem był Międzychód, który niestety powitał nas deszczowo. Nie zniechęciło to jednak uczestników wycieczki, mających za sobą niejedno turystyczne wyzwanie. I tak od godz. 13:00 rozpoczęliśmy 40-minutowy spacer przez centrum miasta. Obejrzeliśmy dwa zabytkowe kościoły: św. Jana Chrzciciela oraz poewangelicki Niepokalanego Serca Maryi. Na rynku podziwialiśmy piękną fontannę przedstawiającą rybaka oraz gruszę będącą symbolem miasta.

O godz. 14:30 dotarliśmy do Sierakowa, żeby obejrzeć trzy bardzo ciekawe obiekty. Pierwszym z nich był Zamek Opalińskich, który obecnie pełni funkcję muzeum. Najcenniejszymi eksponatami, jakie można tam podziwiać są bogato zdobione miedziane i cynowe sarkofagi trzech pokoleń rodu Opalińskich. Widnieją na nich świetnie zachowane portrety trumienne, stanowiące cenny zabytek w skali europejskiej. Na wyższych kondygnacjach zamku znajdują się zbiory regionalne i reprezentacyjna sala obrad rady gminy. Nieopodal zamku zlokalizowane jest Stado Ogierów, które jest najstarszą tego typu placówką założoną na ziemiach polskich. Jego historia sięga  początków XIX w. Zwierzęta, które mogliśmy obejrzeć, były bardzo piękne i starannie utrzymane. Większość z nich zachowywała się wobec nas bardzo przyjaźnie, a wręcz domagała się uwagi. Przewodniczka opowiedziała nam o każdym z podopiecznych. Dzięki temu dowiedzieliśmy się wiele o cechach poszczególnych ras, metodach hodowli i wychowywania tych zwierząt, a także ich klasyfikacji pod względem rodowodu. W osobnym pomieszczeniu mogliśmy zobaczyć dawne pojazdy konne. Ostatnim punktem zwiedzania Sierakowa był kościół pod wezwaniem Najświętszej Maryi Panny Niepokalanie Poczętej. Świątynia ta zbudowana została w XVII, a jej wnętrze utrzymane jest w stylach późnorenesansowym i wczesnobarokowym. Wrażenie na zwiedzających robi przede wszystkim bogato zdobiony ołtarz główny z cennym obrazem Zdjęcie z krzyża flamandzkiego mistrza Artusa Wolfforta, a także piękne intarsjowane stalle.

Po wysłuchaniu wielu ciekawych informacji, przekazanych przepiekaną polszczyzną, uczestnicy wycieczki o godzinie 16:30 zostali zaproszeni na obiad, który został zamówiony w Hotelu Kama Park     w Sierakowie. Po obiedzie ruszyliśmy w drogę powrotną do Poznania, przyjeżdżając pod Zoo na ul. Zwierzyniecką o godz. 19:30. Uczestnikami wycieczki byli członkowie Zarządu Oddziału Poznańskiego PTTK oraz przewodnicy na co dzień współpracujący z Biurem Obsługi Ruchu Turystycznego, dla których możliwość wysłuchania dr Włodzimierza Łęckiego stanowiła niewątpliwie formę szkolenia zawodowego.

Renata Dehr-Jaskólska
Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze
Oddział Poznański im. Bernarda Chrzanowskiego w Poznaniu

[Pokaz zdjęć]

Przedsięwzięcie pn. „Edukacja ekologiczna w parkach krajobrazowych Wielkopolski” dofinansowane przez Wojewódzki Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w Poznaniu