Jednym z ważniejszych współczesnych światowych trendów jest dynamiczny rozwój turystyki. Wzrost poziomu zamożności, łatwiejszy dostęp do informacji i szybki rozwój komunikacji powodują, że rośnie liczba osób, które uczestniczą w turystycznych wyjazdach. Jednocześnie współczesny człowiek zmaga się na co dzień ze wzrostem tempa życia i stresującą pracą. Wszystko to powoduje, że chętnie uciekamy od miejskiego zgiełku szukając dogodnego miejsca do wypoczynku i nabrania sił. Obecnie coraz częściej zamiast wyjazdów do masowo odwiedzanych kurortów nadmorskich czy miejscowości uzdrowiskowych turyści wybierają odpoczynek na wsi. Atutem wiejskiego otoczenia jest z pewnością dobrze zachowana przyroda (występowanie unikatowych roślin, zwierząt i ich siedlisk, czyste powietrze i woda), charakterystyczny krajobraz wiejski łączący elementy przyrodnicze (mozaika pól, łąk i zadrzewień, przydrożne wierzby głowiaste itp.) i kulturowe (budownictwo ludowe: stare chałupy, drewniane kościółki i wiatraki, kapliczki, krzyże przydrożne, zapomniane cmentarze), a także cisza i spokój. Niewątpliwą zaletą wypoczynku na wsi są też często bliskie, wręcz serdeczne relacje z gospodarzami, jakże odmienne od warunków w wielkich hotelach-molochach położonych w modnych miejscowościach wypoczynkowych.
Wzrost popularności turystyki na wsi wiąże się z ogólną tendencją do zwiększania roli takich form wypoczynku, które w możliwie najmniejszym stopniu negatywnie wpływają na środowisko odwiedzanych terenów. Rośnie znaczenie turystyki zwanej krajoznawczą, zrównoważoną, ekoturystyką czy wręcz turystyką zieloną. W ten trend znakomicie wpisuje się turystyka wiejska, która obejmuje wszelkie formy realizowane w środowisku wiejskim i wykorzystujące jego walory. Nazwa ta jest obecnie traktowana jako synonim agroturystyki, jednak pierwotna idea agroturystyki wiąże się z pobytem w funkcjonującym gospodarstwie rolnym. Obecnie to pierwotne znaczenie uległo zatarciu, a w niniejszej publikacji przedstawiono nie tylko gospodarstwa stricte agroturystyczne, ale także szeroki zakres zróżnicowanych form turystyki wiejskiej oferowanych na terenie lub w bezpośrednim sąsiedztwie parków krajobrazowych. Polska na tle Europy wyróżnia się wysokimi walorami środowiska przyrodniczego. Szczególnie widoczne jest to na terenach wiejskich, gdzie ciągle jeszcze można odwiedzić naturalne lasy, czyste jeziora, ukwiecone łąki, podmokłe doliny rzek. Jednocześnie problemem polskiej wsi jest słabo rozwinięta sieć drogowa czy niedostatek miejsc pracy. Wiele gospodarstw jest zbyt małych, aby sprostać konkurencji na wspólnym, unijnym rynku. Niewielkie, rodzinne gospodarstwa decydują jednak o wartości wiejskiego pejzażu, w którym nie brak bocianich gniazd, śródpolnych grusz, małych oczek wodnych czy niewielkich skrawków pól rozdzielonych miedzami. Taki krajobraz nie tylko zapewnia pozytywne doznania estetyczne, ale również pełni istotne funkcje biologiczne, stwarzając dogodne warunki do życia dla roślin i zwierząt.
Tereny wiejskie Wielkopolski o najwyższych walorach przyrodniczych zostały objęte ochroną w postaci parków narodowych, obszarów Natura 2000 czy parków krajobrazowych. Zwłaszcza te ostatnie są szczególnie predysponowane do prowadzenia działań gospodarczych zgodnie z zasadami zrównoważonego rozwoju. Przykładem takiej aktywności mogą być popularne „wczasy pod gruszą”. Pozorną słabość niewielkich gospodarstw stosunkowo niewielkim kosztem można zamienić na ogromny atut. Dobrze zorganizowana turystyka wiejska stanowi bowiem szansę na rozwój obszarów wiejskich, przynosząc korzyści wszystkim uczestnikom życia społecznego. Gospodarze zyskują dodatkowe źródło utrzymania, turyści otrzymują atrakcyjną propozycję wypoczynku na łonie natury, a całe społeczeństwo może się cieszyć z zachowania przyrodniczego i kulturowego bogactwa wsi. Dobrze prowadzona agroturystyka powinna przedstawiać zróżnicowaną ofertę atrakcji takich, jak np.: jazda konna, przejażdżki bryczką, grzybobranie, wędkowanie, wypożyczanie sprzętu wodnego, wypożyczanie rowerów, organizacja ogniska. Warto wykorzystać atuty lokalnej przyrody, proponując Z pewnością sprawdza się przysłowie „przez żołądek do serca”, stąd też goście powinni mieć możliwość skosztowania z własnoręcznie zebranych owoców. Wrażenia kulinarne, wzmocnione smakowitą pamiątką (jak choćby słoiczek domowych ogórków) z pewnością na długo zapadną w pamięci. Podobne efekty daje możliwość aktywnego udziału w pracach gospodarskich – zbieraniu siana, dojeniu krów czy wykopkach, które duża część Polaków zna już tylko z książek.
Sukces w działalności agroturystycznej to efekt ciężkiej pracy gospodarzy, którzy swoją działalność zazwyczaj firmują własnym nazwiskiem. W tej branży wyjątkowo istotne znaczenie ma ciepły, serdeczny stosunek do gości. Nie powinno zabraknąć klasycznych form promocji (własna strona internetowa, obecność w katalogach ofert agroturystycznych), jednak najważniejsza jest z pewnością tzw. reklama szeptana. W sukcesie pomoże współpraca („skoro mam gospodarstwo, sąsiad mini-zoo, a drugi pasiekę, to zróbmy coś razem”), unikatowe pomysły (na atrakcje, których nie ma nikt inny), a przede wszystkim – szacunek dla gości. Jeśli będą zadowoleni z pewnością wrócą.